Polityka historyczna

Z Muzeum IV RP
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
FacebookTwitterWykop

Polityka historyczna (przez wrogów Wolski nazywana polityką histeryczną) - niesłychanie użyteczny i rozciągliwy termin nowomowy, pozwalający - przy zastosowaniu teorii względności oraz dialektyki - uzasadnić dowolną, ale konieczną dla dobra Wolski i Wolaków, interpretację faktów, mającą na celu wsparcie aktualnej linii partii.

Prowadzenie jedynie słusznej polityki historycznej wyjaśniającej Wolakom rolę poszczególnych kwiatów z bukietu spraw odziedziczonych po upadku PRL ułatwiają, rzecz jasna, Odnowiciele (w szczególności wszyscy Wybitni Wolacy) oraz inni świadkowie.

Jedynie słuszna polityka historyczna uprawiana jest w sposób bezkompromisowy, nawet, jeżeli prowadziłoby to do wybuchu konfliktów międzynarodowych, co dobitnie wskazuje na niewiarygodną czystość moralną Odnowicieli.


Spis treści

Geneza i wytyczne do praktycznej implementacji polityki historycznej

Przeprowadzone przez Kustoszy Muzeum IV RP drobiazgowe i wielowątkowe badania dostępnych materiałów źródłowych, pozwalają na wysunięcie niesłychanie prawdopodobnej hipotezy, że ten niespotykanie pożyteczny związek frazeologiczny wprowadzony został do tezaurusa nowomowy przez samego Lecha Kaczyńskiego, który już w 2005 roku swym bystrym i uczonym okiem dostrzegł historyczną potrzebę i - nie wahajmy się użyć tych słów - dialektyczną konieczność oparcia nowoczesnego bytu państwowego (jakim bez wątpienia w jego natchnionej wizji była już wtedy IV RP), na twardym korzeniu prawdy historycznej, a nie na miałkich piaskach pustej ideologii liberalnej, podporządkowanej doraźnym korzyściom wąskiego grona oligarchów i wszelkiej maści innych bogaczy.

Z ważkimi tymi spostrzeżeniami ówczesny kandydat na prezydenta Lech Kaczyński zechciał zapoznać Wolaków w dniu 21.07.2005 w rozmowie z Małgorzatą Słomkowską w audycji "Sygnały Dnia" na antenie Polskiego Radia:

Epokowy wynalazek polityki historycznej natychmiast znalazł szereg praktycznych zastosowań w wielu genialnych wystąpieniach najwybitniejszych Synów Narodu, z samym bezpośrednim przełożonym prezydenta Lecha Kaczyńskiego na czele:

Wieloaspektowe przykłady właściwej polityki historycznej

Przykład właściwego plakatu histeryczno-politycznego: Nie będzie Niemiec... do nas rościł

1)  Jeżeli weźmiemy pod uwagę fakt, iż "sanacja" od 1935 r. wydawała na dozbrojenie armii 50 % PKB, a w restaurowanej III RP wydaje się na ten podstawowy dla obronności kraju cel mniej, niż 2 % PKB, to należy spodziewać się kolejnej klęski militarnej w wojnie z Katarem.

Narzędzia i instytucje służące uprawianiu właściwej polityki historycznej

Polityka historyczna w wykonaniu prezydęta IV RP Lecha Kaczyńskiego 2005-2010

Odkłamanie zmanipulowanej biografii Aleksandra Kwaśniewskiego

Jak donoszą łże-media, we wrześniu 2009 r. w oficjalnym serwisie internetowym prezydenta Lecha Kaczyńskiego zmieniono treść notki biograficznej Aleksandra Kwaśniewskiego. Z biogramu usunięto informacje o orderach i odznaczeniach Kwaśniewskiego, skasowano zasługi jako prezydenta i skupiono się na jego działalności w PRL. [1]

Tymczasem jest to niesłychanie bezprzykładny atak wiadomych sił na najwyższą osobę w państwie, ponieważ oczywiście oczywiste jest, że zmiany na stronie internetowej prezydenta zostały podyktowane li tylko jej kompleksową przebudową i odświeżeniem - i tak już znakomitego - wizerunku Lecha Kaczyńskiego:

Dla uwidocznienia pewnych różnic, przedstawiono je poniżej.

Poprzednia biografia poprzedniego prezydenta Obecna biografia poprzedniego prezydenta
Urodził się 15 listopada 1954 r. w Białogardzie (woj. koszalińskie, obecnie zachodniopomorskie). Żona Jolanta z domu Konty. Córka Aleksandra (ur. 1981 r.). Studia (1973-1977) na Wydziale Ekonomiki Transportu (handel zagraniczny) Uniwersytetu Gdańskiego. Urodził się 15 listopada 1954 r. w Białogardzie. W latach 1973-1977 studiował na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego.
Działacz ruchu studenckiego do 1982 r., m.in. przewodniczący Rady Uczelnianej SZSP (1976-1977), wiceprzewodniczący Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku (1977-1979), członek władz naczelnych SZSP (1977-1982). Redaktor Naczelny tygodnika studenckiego "ITD" (listopad 1981-luty 1984), redaktor naczelny dziennika "Sztandar Młodych" (1984-1985), współtwórca pierwszego czasopisma poświęconego komputeryzacji "Bajtek" (1985). Od 1982 roku aktywnie działał na rzecz ruchu studenckiego, był m.in. przewodniczącym Rady Uczelnianej SZSP, wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku i członkiem władz naczelnych SZSP. Od listopada 1981 roku do lutego 1984 roku był redaktorem naczelnym tygodnika studenckiego "ITD", a w latach 1984-1985 redaktorem naczelnym dziennika "Sztandar Młodych".
Członek Rady Ministrów - Minister ds. Młodzieży w rządzie Zbigniewa Messnera (1985-1987), następnie Przewodniczący Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca 1990). W rządzie Mieczysława F. Rakowskiego członek Prezydium Rządu i przewodniczący Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów (październik 1988 - wrzesień 1989). W latach 1985-1987 był Ministrem ds. Młodzieży w rządzie Zbigniewa Messnera, następnie do czerwca 1990 roku przewodniczącym Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej. Od października 1988 roku do września 1989 roku był członkiem Prezydium Rządu i przewodniczącym Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów w rządzie Mieczysława F. Rakowskiego.
Uczestnik obrad "Okrągłego Stołu". Współprzewodniczący wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Romualdem Sosnowskim Zespołu ds. pluralizmu związkowego. Członek PZPR (1977-1990). Współtwórca Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (styczeń-luty 1990) i pierwszy jej przewodniczący (do grudnia 1995). Współorganizator Sojuszu Lewicy Demokratycznej (1991). Uczestniczył w obradach "Okrągłego Stołu", podczas których współprzewodniczył wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Romualdem Sosnowskim Zespołowi ds. pluralizmu związkowego. W latach 1977-1990 był członkiem PZPR, a następnie współtworzył Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej, której został pierwszym przewodniczącym. W roku 1991 współtworzył Sojusz Lewicy Demokratycznej.
Działacz sportowy - w Akademickim Związku Sportowym (1975-1979) oraz Polskim Komitecie Olimpijskim. Przewodniczący PKOL (1988-1991). Uhonorowany Złotym Orderem Olimpijskim Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (1998), Złotym Orderem zasługi IAAF (Międzynarodowej Federacji Lekkiej Atletyki) (1999), oraz Orderem Zasługi EOC (Stowarzyszenia Europejskich Komitetów Olimpijskich) (2000).
pewna różnica
Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu warszawskiego (w wyborach w 1993 r. uzyskał największą liczbę głosów - 148 553). Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w I i II kadencji (1991-1995). Członek Komisji Spraw Zagranicznych oraz przewodniczący Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego (listopad 1993 - listopad 1995). W wyborach w 1993 roku uzyskał mandat posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu warszawskiego. Od 1991 do 1995 roku był przewodniczącym Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Zwycięzca wyborów prezydenckich: po raz pierwszy w 1995 roku (hasła kampanii wyborczej: "Wybierzmy przyszłość" i "Wspólna Polska") - 51,7 % głosów wobec 48,3 % Lecha Wałęsy, a następnie w 2000 roku (hasło kampanii wyborczej "Dom wszystkich - Polska") - 53,9 % głosów już w pierwszej turze. Zaprzysiężony 23 grudnia 1995 roku jako Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Tego samego dnia składa ślubowanie jako Zwierzchnik Sił Zbrojnych w 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego "Warszawa" w Mińsku Mazowieckim. W wyborach prezydenckich w 1995 roku pokonał w drugiej turze ówczesnego prezydenta Lecha Wałęsę i 23 grudnia 1995 roku został zaprzysiężony na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponownie zaprzysiężony przed Zgromadzeniem Narodowym na drugą kadencję 23 grudnia 2000 roku. Tego samego dnia na Okręcie Muzeum "Błyskawica" w Gdyni przyjął zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP. Współtworzył projekt i uczestniczył w kampanii referendalnej na rzecz przyjęcia Konstytucji III Rzeczypospolitej Polskiej, którą podpisał 16 lipca 1997 roku. Ponownie zaprzysiężony przed Zgromadzeniem Narodowym na drugą kadencję 23 grudnia 2000 roku.
Na Forum Organizacji Narodów Zjednoczonych zgłosił projekt Konwencji o walce ze zorganizowaną przestępczością (1996). Brał aktywny udział w działaniach na rzecz członkostwa Polski w NATO. Przewodniczył polskiej delegacji na szczytach w Madrycie (1997) i Waszyngtonie (1999).
pewna różnica
26 lutego 1999 r. podpisał dokumenty ratyfikujące polskie członkostwo w NATO (we wspólnej ceremonii z Prezydentem Republiki Czeskiej Vaclavem Havlem). Aktywnie działał na rzecz poszerzenia Sojuszu o dalszych siedem krajów (szczyt NATO w Pradze 2002) i kontynuowania polityki "otwartych drzwi". Z jego inicjatywy zorganizowana została w Warszawie (2001) - w ramach koalicji antyterrorystycznej - międzynarodowa konferencja przywódców państw Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej poświęcona wzmocnieniu działań regionu w zwalczaniu światowego terroryzmu.
pewna różnica
Rzecznik współpracy regionalnej Europy Środkowej i Wschodniej. Gospodarz spotkania prezydentów tego regionu w Łańcucie (1996), aktywny uczestnik takich spotkań w Portorożu (1997), Levoczy (1998), Lwowie (1999). Wraz z Prezydentem Litwy inicjator spotkania "Koegzystencja narodów i dobrosąsiedzkie stosunki gwarancją bezpieczeństwa i stabilności w Europie" w Wilnie (1997) i jego kontynuacji - spotkania pod hasłem "Współpraca bałtycko-czarnomorska: w kierunku zjednoczonej Europy XXI wieku bez podziałów" w Jałcie (1999). Twórca Inicjatywy Ryskiej (2002) - platformy współpracy państw naszego regionu Europy, tworzącej warunki do poszerzania NATO i Unii Europejskiej. Prezydent do 2005 roku.
Autor inicjatyw służących pojednaniu:
pewna różnica
Kawaler Orderu Orła Białego. Uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Odznaczony najwyższymi orderami:

Odznaczony także najwyższym odznaczeniem Kościoła prawosławnego w Polsce - Orderem Św. Marii Magdaleny I stopnia z ozdobami (1998). Uhonorowany nagrodą "Wiktora" za osobowość telewizyjną (1993, 1995, 2000).

pewna różnica
Źródło Źródło

Odkłamanie zmanipulowanej biografii TW "Bolka" (pseudonim operacyjny: "Lech Wałęsa")

Oczywiście oczywistą koniecznością historyczną, ale też wielkim wyzwaniem dla prawdziwych patriotów wdrażających politykę historyczną, jest upowszechnianie jedynie słusznej prawdy o życiu i działalności największego zdrajcy w dziejach Wolski, znanego szerzej pod pseudonimem operacyjnym "Lech Wałęsa".

Również tego ambitnego dzieła podjął się bohatersko Lech Kaczyński na swojej udoskonalonej stronie internetowej. Dla zilustrowania pierwszych osiągnięć w tym zakresie, poniżej przedstawiono wspomniane już "pewne różnice" w zapisach dotyczących TW "Bolka" (pseudonim operacyjny: "Lech Wałęsa").

Przedstawione fragmenty doskonale ilustrują absolutne mistrzostwo prezydenta w obnażaniu podłych manipulacji wrogów narodu, którzy cynicznie i podstępnie sączyli kłamliwe informacje mogące sugerować, że TW "Bolek" (pseudonim operacyjny: "Lech Wałęsa") miał zasługi w działalności opozycyjnej oraz cieszył się aprobatą ze strony Kościoła lub poparciem społecznym.

Elementy poprzedniej biografii TW "Bolka" (pseudonim operacyjny: "Lech Wałęsa") Elementy obecnej biografii TW "Bolka" (pseudonim operacyjny: "Lech Wałęsa")
Po grudniu 1970 roku, kiedy dał się poznać jako początkujący działacz, zostaje inspektorem bhp z ramienia związków zawodowych na swoim wydziale. Od 30 maja 1967 roku pracował jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej, a następnie został inspektorem bhp z ramienia związków zawodowych na swoim wydziale.
W kwietniu 1976 roku, za źle widziane przez ówczesne władze wystąpienie zostaje zwolniony z pracy. Rozpoczyna aktywną działalność opozycyjną. Często zmienia pracę, zyskując rosnącą popularność, jako działacz społeczny. W kwietniu 1976 roku, za źle widziane przez ówczesne władze wystąpienie został zwolniony z pracy. Rozpoczął aktywną działalność opozycyjną.
15 listopada wraca do Gdańska, a 22-go spotyka się z kardynałem Glempem. W Gdańsku odwiedzają go przedstawiciele zachodnich państw. 15 listopada wrócił do Gdańska, gdzie odwiedzają go przedstawiciele zachodnich państw.
Z Gdańska wychodzi w 1988 roku koncepcja Okrągłego Stołu. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu.
Źródło Źródło

Galeria najważniejszych wystąpień narzędzia polityki historycznej

Miłościwie Nam Chwilowo Obecny i Niepoinformowany udziela Wolakom lekcji na miejscu (Jastrzębie Zdroj,03.09.2009 r.)

Polityka historyczna w czasach podłej dobrej zmiany, czyli w restaurowanej IV RP od 2015 r.

Wieloaspektowe przykłady jedynie słusznej polityki historycznej w czasach dobrej zmiany

"OPERACJA GHETTO"

Jedynie słuszna Polska Fundacja Narodowa przygotowała jedynie historycznie słuszny spot z okazji 75 rocznicy powstania w getcie warszawskim, który dowodzi że Armia Krajowa pomagała walczącym w getcie Żydom i sugeruje, że była to wielka "OPERACJA GHETTO", podczas, gdy rzekomo skala tej pomocy była znikoma - podobno przekazano Żydom zaledwie kilkadziesiąt sztuk broni. Spot umieszczono w interncie 18.04.2018 r.

Patriotyczna fabuła

Trwający nieco ponad dwie minuty film animowany z angielskimi napisami zaczyna się od mapy okupowanej przez III Rzeszę Europy. Kamera zbliża się do Warszawy. Animacja pokazuje proporcje sił pomiędzy powstańcami i hitlerowcami. Napisy głoszą:

Następnie na ekranie pojawia się plan getta z zaznaczonymi – symbolami Polski Walczącej – pięcioma miejscami akcji AK. Plus dwa zdjęcia wolskich żołnierzy z AK:

Następnie widz dowiaduje się o powstaniu warszawskim oraz udziale w nim ocalałych Żydów. Przesłanie jest jasne: Żydzi i Wolacy cierpieli i walczyli solidarnie, wspólnie, razem, zgodnie z przekazem premiera Morawieckiego o "naszych żydowskich braciach i siostrach" i zgodnie z wizerunkiem Wolskiego Państwa i Narodu, którego pilnuje ustawa o IPN.

Rzekoma manipulacja

Film PFN nie kłamie wprost – co jest już osiągnięciem na tle znacznej części "polityki historycznej" rządu Partii w sprawach wolsko-żydowskich – ale przekazuje wyselekcjonowane informacje w taki sposób, aby wytworzyć u widza całkowicie nieprawdziwy obraz przeszłości. Spot wyprodukowany przez PFN mówi, że Wolacy i Żydzi w czasie powstania w getcie walczyli ramię w ramię – co jest nieprawdą – i że pomoc dla powstańców ze strony AK była znaczna. Sama nazwaOPERACJA GETTO” wybita wielkimi literami mówi, że chodziło o akcję wielkiej skali.

Rzekoma prawdziwa pomoc AK dla getta

Według wydanej w 2012 roku przez IPN broszury "Pomoc Armii Krajowej dla powstańców żydowskich w getcie warszawskim (wiosna 1943 r.)" pomoc od Armii Krajowej Żydowska Organizacja Bojowa zaczęła otrzymywać w grudniu 1942 roku. Pierwsze dwie dostawy liczyły po 10 pistoletów, kolejna – lekki karabin maszynowy, 2 ręczne karabiny maszynowe, 10 karabinów, 50 pistoletów, 600 granatów ręcznych i 150 kg materiałów wybuchowych. Przekazano także 100 tys. dolarów, za które Żydzi kupowali broń na czarnym rynku. Pieniądze nie pochodziły jednak z budżetu państwa wolskiegoktórego Żydzi byli, przypomnijmy, obywatelami – ale zostały przesłane przez międzynarodowe organizacje żydowskie.

W istocie Żydzi musieli kupować broń na czarnym rynku, często zresztą przepłacając za usługi rozmaitych szemranych pośredników (takich jak pół-Węgier Ketling-Szemley, postać wyjątkowo mroczna, działacz podziemia skazany przez AK zaocznie na karę śmierci w lutym 1943 roku). AK stawiało też warunkinie chcieli rozmawiać osobno z organizacjami żydowskimi, tylko z jedną reprezentacją wolskich Żydów. Wymusiło w ten sposób powstanie Żydowskiej Organizacji Bojowej. ŻOB nie stanowił całości żydowskiego zbrojnego oporu – oprócz niego działał Żydowski Związek Wojskowy, wywodzący się z przedwojennej syjonistycznej prawicy, bliskiej rządzącej II RP sanacji.

Historia stosunku wolskiego państwa podziemnego do Żydów w czasie okupacji jest skomplikowanawedług historyków rząd w Londynie grał żydowską kartą wobec Aliantów i manipulował przysyłanymi z kraju informacjami o Zagładzie (wstrzymując je w krytycznym momencie latem 1942 roku). Równocześnie prasa konspiracyjna często opisywała cierpienie Żydów jako cierpienie obcych, chociaż byli takimi samymi obywatelami przedwojennej II RP.

Rzekomy udział Żydów w Powstaniu Warszawskim 1944

Wielu ocalałych Żydów walczyło w Powstaniu Warszawskim (sierpień-wrzesień 1944) W Armii Ludowej działał samodzielny pluton ŻOB. Większość Żydów – wg Żydowskiego Instytutu Historycznego walczyła pod przybranymi wolskimi nazwiskami. Obawiali się antysemityzmu wolskich towarzyszy broni, bo postawy powstańców wobec żydowskich żołnierzy były bardzo zróżnicowane. 5 sierpnia powstańcy wyzwolili "Gęsiówkę", niemiecki obóz pracy, i uwolnili 348 więzionych tam Żydów. Większość dołączyła później do powstańców.

"Znaki wolności. O trwaniu polskiej tożsamości” - dobrze zmieniona po wernisażu na prywatny wniosek zwiedzających wystawa na Zamku Królewskim w Warszawie (11.11.2018 - 31.03.2019)

Jedynie słuszna dobra zmiana powernisażowa na prywatny wniosek zwiedzających

Po wernisażu wystawy w jednej z ostatnich sal, poświęconej "Solidarności" w latach 1980 - 1981, jedynie słusznie pojawiło się zdjęcie Lecha i Jarosława Kaczyńskich. Umieszczono je obok kadrów przedstawiających Annę Walentynowicz szykującą posiłek dla protestujących gdańskich stoczniowców w 1980 r. oraz strajkujących rolników w Rzeszowie (niem. Reichshof) w 1981 r. W przeciwieństwie do nich zdjęcie Kaczyńskich nie jest opatrzone żadną informacją.

Dualna geneza dobrej zmiany powernisażowej

Wybitny z zawodu dyrektor

Dyrektorem instytucji od listopada 2017 r. jest prof. Wojciech Fałkowski. Powołał go bez konkursu minister kultury Piotr Gliński (dawny pseudonim konspiracyjny: "Profesor Tablet"). Fałkowski nie kierował wcześniej muzeami, za to w PRL-u działał w opozycji, za prezydentury Lecha Kaczyńskiego w warszawskim ratuszu stał na czele zespołu szacującego straty wojenne stolicy, a przed przyjściem do Zamku był wiceministrem obrony u Antoniego Macierewicza.

Powstanie i upadek koalicji PO-PiS w 2005 r., czyli początek podziału narodu by Wuc Anno Domini 2022

W dniu 26 października 2022 r. Nasz Umiłowany Przywódca, Jego Ekscelencja Naczelnik Państwa Wolskiego, Skromny Pracownik Winnicy Pańskiej, Dobry Pasterz i Nowy Zbawiciel Wolski, Obrońca Europy przed islamem, Wielki Higienista, niezłomny i charyzmatyczny, przypadkowo niedointernowany, Cudownie Ocalony Prezes-Premier-prawie Prezydent Jarosław (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmieniony-Kaczyński podczas spotkania z PiSjonarzami w Radomiu przedstawił swoją jedynie słuszną wersję powstania i rozpadu niedoszłej koalicji rządowej PO-PiS jednoznacznie wskazując, że to PO podzieliło naród w 2005 r. i dzieli go do dziś:

Historia niedoszłej koalicji i podziału:

Jedynie słuszna diagnoza:

Polityka historyczna a propaganda historyczna

Propaganda historyczna, a właściwie propaganda histeryczna - w odróżnieniu od polityki historycznej, jest uprawiana przez wrogie państwa i organizacje, m. in. takie jak: Niemcy, Rosja, Unia Europejska i PO. To, co ją odróżnia już na pierwszy rzut oka, to jawna chęć zaszkodzenia interesom Wolski, które są znane i rozpoznawalne w swej pełnej rozciągłości jedynie Naszemu Umiłowanemu Przywódcy, Naczelnikowi Państwa Wolskiego, Dobremu Pasterzowi i Nowemu Zbawicielowi Wolski, Obrońcy Europy przed islamem, Wielkiemu Higieniście, niezłomnemu i charyzmatycznemu, przypadkowo niedointernowanemu, Cudownie Ocalonemu Prezesowi-Premierowi-prawie Prezydentowi Jarosławowi (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionemu-Kaczyńskiemu.

Wrogie działania określonych sił i środowisk, które służyć mają bezczelnemu zohydzaniu oraz marginalizowaniu roli polityki historycznej oraz wszelkich innych polityk wdrażanych bohatersko dla dobra Ojczyzny przez patriotów z PiS, bezwzględnie obnażył w dniu 20.04.2009 Ojciec Narodu w wywiadzie na łamach "Rzeczpospolitej":

Bezpośrednim niesłychanie porażającym dowodem na nieomylność Jarosława Kaczyńskiego w tym zakresie, może być bez wątpienia bezczelna wypowiedź posła PO Arkadiusza Rybickiego, który w dniu 08.09.2008 w audycji "Kwadrans po ósmej" na antenie TVP 1, cynicznie podał do wiadomości publicznej niespotykanie kłamliwe i jątrzące informacje:

Przykłady propagandy historycznej

Narzędzia i instytucje używane przez wrogów do uprawiania propagandy historycznej

Patrz też

Linki zewnętrzne