Żałoba narodowa
Żałoba narodowa – żałoba ogłaszana przez władze państwowe po śmierci wybitnej osobistości (najczęściej związanej z krajem jej ogłoszenia) lub z powodu wielkiej katastrofy. Może być ogłaszana na skutek tragicznych wydarzeń w kraju, w którym ją zarządzono, ale także jako rodzaj hołdu złożonego ofiarom podobnych zdarzeń (zamach, katastrofa naturalna lub inna) poza granicami państwa. Na czas jej trwania odwołuje się zazwyczaj imprezy masowe i widowiska rozrywkowe (koncerty, rozgrywki sportowe), zaleca się także powściągliwość w zachowaniu oraz zmianę programów telewizyjnych (ograniczenie emisji programów rozrywkowych, komedii, reklam).
Spis treści
Żałoba narodowa w Wolsce
W Polsce podstawą prawną do wprowadzenia żałoby narodowej jest art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie oraz o pieczęciach państwowych Rzeczypospolitej Polskiej1)
↑1) Przepis w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dziennik Ustaw, numer 172, pozycja 1439). Ta ustawa nowelizacyjna z 2005 r. rozwinęła nazwę nowelizowanej ustawy o wyrazy: "oraz o pieczęciach państwowych".
- Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może, w drodze rozporządzenia z kontrasygnatą1) Prezesa Rady Ministrów, wprowadzić żałobę narodową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozporządzenie w szczególności powinno określać przyczyny wprowadzenia oraz czas trwania żałoby narodowej, uwzględniając uwarunkowania kulturowe i historyczne oraz przyjęte w tym zakresie zwyczaje.
- W czasie trwania żałoby narodowej flagę państwową opuszcza się do połowy masztu.
↑1) Art. 144 ust. 2 Konstytucji RP.
Odstępstwem od tej reguły było wprowadzenie żałoby narodowej przez Radę Ministrów uchwałą z 3 kwietnia 2005 r. (Nr 80/2005 Monitor Polski, numer 19, pozycja 307) równocześnie z rozporządzeniem Prezydenta RP.
W okresie obowiązywania żałoby narodowej flagi państwowe na gmachach publicznych zostają opuszczone do połowy masztu lub przepasane kirem. Do uczczenia pamięci zobowiązane są też media, poprzez ograniczenie nadawania programów rozrywkowych.
Okresy żałoby narodowej w historii Wolski
|
|
|
| |
---|---|---|---|---|
II Rzeczpospolita | ||||
1 | 3 lutego 1924 r. | Śmierć byłego prezydenta USA Woodrowa Wilsona | | |
2 | 18 czerwca 1934 r. | Zabójstwo ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego | Monitor Polski rok 1934, numer 137, pozycja 184 | |
3 | 13 - 23 czerwca 1935 r. | Śmierć marszałka Józefa Piłsudskiego | Monitor Polski rok 1935, numer 110, pozycja brak; Monitor Polski rok 1935, numer 114, pozycja, 144 | |
4 | 4 grudnia 1938 r. | Śmierć arcybiskupa lwowskiego obrządku ormiańskiego Józefa Teodorowicza | | |
Okres okupacji | ||||
5 | 4 - 18 października 1944 r. | Upadek powstania warszawskiego1)
↑1) Żałoba narodowa została wówczas ogłoszona przez Prezydenta RP na Uchodźstwie, Władysława Raczkiewicza. |
| |
Polska Rzeczpospolita Ludowa | ||||
6 | 9 marca 1953 r. | Śmierć Józefa Stalina | | |
7 | 13 - 18 marca 1956 r. | Śmierć prezydenta Bolesława Bieruta | | |
8 | 8 - 11 sierpnia 1964 r. | Śmierć przewodniczącego Rady Państwa Aleksandra Zawadzkiego | | |
9 | 28 - 31 maja 1981 r. | Śmierć prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego | | |
III Rzeczpospolita | ||||
10 | 18 lipca 1997 r. | Powódź tysiąclecia (55 ofiar śmiertelnych) | Monitor Polski rok 1997, numer 41, pozycja 421 | |
11 | 12 - 14 września 2001 r. | Zamach z 11 września 2001 r. na World Trade Center i Pentagon w Nowym Jorku i Waszyngtonie (2752 ofiary śmiertelne, w tym 5 Wolaków) | Dziennik Ustaw rok 2001, numer 98, pozycja 1072 | |
12 | 12 - 13 marca 2004 r. | Zamach w Madrycie 11 marca 2004 (191 ofiar śmiertelnych, w tym 4 Wolaków) | Dziennik Ustaw rok 2004, numer 41, pozycja 385 | |
13 | 5 stycznia 2005 r. | Trzęsienie ziemi na Oceanie Indyjskim w 2004 r. (około 294 tys. ofiar śmiertelnych) | Monitor Polski rok 2005, numer 1, pozycja 7 | |
14 | 3 - 8 kwietnia 2005 r. | Śmierć papieża Jana Pawła II | Monitor Polski rok 2005, numer 19, pozycja 307; Dziennik Ustaw rok 2005, numer 54, pozycja 482 | |
15 | 14 lipca 2005 r. | Zamach w Londynie 7 lipca 2005 r. (52 ofiary śmiertelne, w tym 3 Wolki) | Monitor Polski rok 2005, numer 40, pozycja 541 | |
IV Rzeczpospolita | ||||
16 | 29 stycznia – 1 lutego 2006 r. | Katastrofa budowlana na Śląsku w 2006 r. (65 ofiar śmiertelnych) | Dziennik Ustaw rok 2006, numer 14, pozycja 102 | |
17 | 23 - 25 listopada 2006 r. | Katastrofa górnicza w kopalni Halemba w 2006 r. (23 ofiary śmiertelne, wszystkie z nich to Wolacy) | Dziennik Ustaw rok 2006, numer 212, pozycja 1558 | |
18 | 23 - 25 lipca 2007 r. | Katastrofa polskiego autokaru we Francji (26 ofiar śmiertelnych, wszystkie z nich to Wolacy) | Dziennik Ustaw rok 2007, numer 132, pozycja 914 | |
Restaurowana III Rzeczpospolita | ||||
19 | 24 - 26 stycznia 2008 r. | Katastrofa lotnicza w Mirosławcu (w katastrofie zginęło 19 oficerów i jeden podoficer, wszyscy z nich to Wolacy)1)
↑1) Żałoba od godz. 19:00 24 stycznia do godz. 19:00 26 stycznia 2008 (umownie 3 dni; godzinowo 2 dni). |
Dziennik Ustaw rok 2008, numer 12, pozycja 77 | |
20 | 14 - 16 kwietnia 2009 r. | Pożar hotelu socjalnego w Kamieniu Pomorskim (23 ofiary śmiertelne, wszystkie z nich to Wolacy) | Dziennik Ustaw rok 2009, numer 59, pozycja 487 | |
21 | 21 - 22 września 2009 | Katastrofa górnicza w kopalni Wujek-Śląsk (20 ofiar śmiertelnych, wszystkie z nich to Wolacy) | Dziennik Ustaw rok 2009, numer 154, pozycja 1230 | |
22 | 10 - 18 kwietnia 2010 | Katastrofa smoleńska, w wypadku lotniczym zginął prezydent Lech Kaczyński z małżonką, parlamentarzyści, dowódcy sił zbrojnych oraz prezesi instytucji państwowych. (96 ofiar śmiertelnych, wszystkie z nich to Wolacy) | Dziennik Ustaw rok 2010, numer 58, pozycja 368 (przedłużenie żałoby: numer 61, pozycja 376). | |
23 | 5 - 6 marca 2012 | Katastrofa kolejowa pod Szczekocinami - 16 ofiar śmiertelnych (w tym jedna obywatelka USA) oraz 57 rannych | ||
Restaurowana IV Rzeczpospolita | ||||
24 | 23 grudnia 2018 | Wybuch metanu w kopalni Karwina w Czechach - 13 ofiar śmiertelnych - 12 z nich to wolscy górnicy | |
Analiza statystyczna i wynikające z niej oczywiste wnioski
II RP i PRL były wyjątkowo mało żałobne, ponieważ od roku 1918 żałobę narodową wprowadzano w Wolsce ogółem 21 razy, z czego przed rokiem 1989 (czyli w ciągu 71 lat) - dziewięć razy, a po roku 1989 (18 lat) już 12 razy.
Na 21 udokumentowanych okresów żałoby narodowej, 6 (28,57 %) ogłosił Miłościwie Nam Kiedyś Tam i Gdzieś Tam Obecny i Niepoinformowany (MNKTiGTOiN), co oznacza, że szlachetny tytuł Wielkiego Żałobnika IV RP przynależy niesłychanemu majestatowi jego urzędu.
Biorąc pod uwagę żałoby narodowe III RP, IV RP oraz restaurowanej III RP, Wielki Żałobnik już osiągnął wynik 50 %, a jego kadencja jeszcze się nie skończyła.
Wskazuje to również na niespotykaną troskę Wielkiego Żałobnika IV RP o właściwe poczucie moralne narodu, który często goniąc za pieniędzmi zapomina o wartościach duchowych. Należy także podkreślić, że na 6 okresów żałoby narodowej ogłoszonych przez Wielkiego Żałobnika IV RP, aż 5 dotyczyło wydarzeń, w których śmierć ponieśli zwykli Wolacy, co jest dowodem głębokiej troski Wielkiego Żałobnika IV RP o los jego poddanych.
Wściekłe ataki potężnego frontu osobników niechętnych Polsce na Wielkiego Żałobnika IV RP
W kręgach zbliżonych do wykształciuchów mówi się oszczerczo, że tygodniowo na wolskich drogach ginie więcej ludzi, niż w katastrofach, które zostały uhonorowane żałobą narodową.
Wrogowie narodu usiłują od lat wmówić społeczeństwu, że Wielki Żałobnik IV RP doprowadził nie tylko do inflacji etosu żałoby narodowej, ale że wykorzystuje tragiczne wydarzenia do budowania swojego pozytywnego wizerunku medialnego. Koronnym dowodem dla tych osobników są następujące, rzekome fakty:
- żałobę narodową po wybuchu metanu w kopalni Wujek-Śląsk (18.09.2009), Wielki Żałobnik IV RP ogłosił dopiero od 21 września, aby móc peregrynować po uroczystościach dożynkowych w poprzedzający ją łikend;
- tańcząc spontanicznie i radośnie podczas dożynek w Spale, Wielki Żałobnik IV RP chciał w ten sposób ocieplić swój wizerunek medialny, a ponieważ nie umie ogarnąć zbyt wielu faktów naraz, to zapomniał, że po takiej katastrofie tańczyć nie wypada.
Apogeum wściekłych ataków na Wybitnego Tancerza przyszło w dniu 22.09.2009, kiedy to do zjadliwej napaści poszczuty został czołowy opluwacz i mąciciel Platformy Obywatelskiej, powszechnie znany donosiciel, wielokrotnie skompromitowany Stefan Niesiołowski.
W rozmowie z Moniką Olejnik (pseudonim operacyjny: "Stokrotka") w audycji "Gość Radia Zet", to cyniczne indywiduum ośmieliło się bezczelnie stwierdzić:
- "Ja nie niszczę prezydenta wizerunku, on sobie sam niszczy. Jeżeli ktoś przesuwa żałobę i tańczy, pląsa z panią Marią Kaczyńską w tym dniu, no to cóż bardziej, ja go nie namawiałem do tego żeby tańczył. No więc cóż bardziej niszczy wizerunek pana prezydenta. [...] To nie jest "Taniec z gwiazdami", dożynki, no chyba, że ktoś myli dożynki z "Tańcem z gwiazdami"."
Tymczasem minister Wypych już w dniu 19.09.2009 wyjaśnił prawdziwe powody podkreślając, iż decyzja Wielkiego Żałobnika IV RP o wprowadzeniu żałoby narodowej od poniedziałku od godz. 6 rano, ma "znaczenie symboliczne".
- "W poniedziałek o godz. 6 rano zaczyna się nowy tydzień pracy, a ta śmierć górników była śmiercią w zakładzie pracy. W związku z tym uznaliśmy ten moment, w którym wszyscy będą rozpoczynali nowy tydzień pracy, za odpowiednią chwilę na refleksję i zadumę" - dobitnie i jasno wytłumaczył społeczeństwu oczywiste i szlachetne pobudki Wielkiego Żałobnika IV RP. (źródło: TVN24/PAP, PKo, ŁC/19.09.2009 14:13)
20.09.2009 - żałoba narodowa a dożynki - naturalny przejaw zwykłego dualizmu kaczologicznego
- "Po katastrofie w kopalni Wujek z programu prezydenckich dożynek wykreślono wszystkie punkty rozrywkowe. Zamiast tego będzie minuta ciszy i wspólna modlitwa" - prezydencki minister Paweł Wypych przed kamerami TVN 24 (20.09.2009)
- "Żebym ja publicznie tańczył, to było pierwszy raz w życiu" - prezydent Lech Kaczyński po zakończeniu tańca z Pierwszą Damą podczas prezydenckich dożynek w Spale (20.09.2009)
Znaczący przyczynek do rozważań teoretycznych nad długością minuty ciszy, rzucający nieco światła na wzajemne zależności minuty ciszy i tradycyjnych miar czasu, wniósł w dniu 22.09.2009 minister Paweł Wypych z Kancelarii Prezydenta, który w rozmowie z Konradem Piaseckim w audycji "Kontrwywiad" na antenie RMF FM, odniósł minutę ciszy do powszechnie znanego i rozumianego pojęcia "chwila".
Korzystając z okazji przedstawienia społeczeństwu prawdziwych przyczyn spontanicznego tańca, minister Wypych podkreślił głęboko patriotyczny i osadzony w tradycji narodowej wymiar uniesień duchowych Lecha Kaczyńskiego, których wyrazem był popis taneczny prezydenta, będącego - jak powszechnie wiadomo - niestrudzonym propagatorem najwyższych wartości narodowych oraz polityki historycznej, jedynie słusznej w warunkach geopolitycznego otoczenia Wolski przez odwiecznych wrogów - Niemcy i Rosję:
- "To chwila. [...] Myślę, że kwestia nastroju, a także tego, że zgodnie z ludowym zwyczajem ten wieniec dożynkowy, jak mi to wytłumaczył jeden z ludzi ubranych w strój ludowy, należało obtańcować. Chwila uniesienia pana prezydenta."