Autorytarne zaburzenie osobowości

    

Ciężkie przypadki zaburzenia

Definicja

Autorytarne zaburzenie osobowości (osobowość autorytarna, autorytaryzm)¹⁾ - rodzaj patologii osobowości, w którym jednostka wykazuje silne predyspozycje do akceptowania i podzielania antydemokratycznych przekonań, uwidaczniających się w konserwatywnych poglądach i postawach, a także w postrzeganiu świata przez pryzmat stereotypów i schematycznego "sztywnego" rozumowania.

Jako cecha osobowości, autorytaryzm charakteryzuje się respektem dla władzy, tendencją do idealizowania obrazu własnej grupy społecznej i karania osób naruszających obowiązujące normy, stereotypizacją postrzegania relacji społecznych i członków innych grup.

Komponenty autorytaryzmu

• konwencjonalizm - bezkrytyczne, sztywne przywiązanie do tradycyjnych norm, konserwatyzm obyczajowy, niskie wyniki na skali otwartości na świat,
• autorytarne podporządkowanie - bezkrytyczny stosunek do wyidealizowanego autorytetu własnej grupy, silna potrzeba hierarchiczności: poddańcza uległość wobec silniejszego, przy jednoczesnym znieważaniu "słabszych",
• autorytarna agresja - przejawianie postaw antyspołecznych i zachowań agresywnych względem wybranych grup społecznych (patrz: Opozycja, Wykształciuchy, Oligarchowie, Finansiści, Bogacze, Inteligencja, Łże-elita, Dziennikarze, Pielęgniarki, Lekarze), osób łamiących konwencje, indywidualistów,
• antyintracepcja - niechęć do wnikania we własne wnętrze, rozumienia własnych potrzeb psychicznych oraz potrzeb psychicznych innych ludzi, ucieczka od refleksji dotyczących pragnień, potrzeb, uczuć,
• przesądność i stereotypowość - skłonność do myślenia w sztywnych kategoriach, tendencja do przypisywania odpowiedzialności czynnikom zewnętrznym, siłom nadprzyrodzonym, mistycznym; schematyczności myślenia towarzyszy wysoki poziom antyspołecznych uprzedzeń względem wielu grup społecznych,
• potępianie słabości - wiara w siłę i bycie twardym - relacje społeczne postrzegane w kategoriach dominacji - uległości; osoba autorytarna identyfikuje się przy tym z postaciami reprezentującymi władzę, jednocześnie pogardzając tymi, którzy w jej przekonaniu reprezentują niższy poziom hierarchii społecznej,
• projekcja negatywnych uczuć - skłonność do przypisywania własnych negatywnych uczuć innym ludziom (patrz: Wściekły atak, Semantyczne nadużycie, Teoria względności),
• obsesyjne zainteresowanie seksem - wartościowanie ludzi ze względu na ich podejście do spraw związanych z seksem, połączone z aktami agresji względem tych, którzy nie realizują konserwatywnych norm obyczajowych, m.in. mniejszości seksualnych; towarzyszy temu tłumienie własnych popędów seksualnych połączone z ich projekcją na innych,
• destruktywność i cynizm - uogólniona wrogość w stosunku do ludzi, skłonność do deprecjacji innych ludzi i środowisk, w szczególności tych, które nie podzielają jedynie słusznego systemu wartości (patrz: Hołota, Łże elita, Potężny front, Front Obrony Przestępców, Korporacje i netłorki).

Przyczyny zaburzenia (podejście psychodynamiczne)

Adorno²⁾ oraz współpracownicy doszli do przekonania, że przyczyną osobowości autorytarnej są konserwatywne metody wychowawcze, w których utrzymuje się surową dyscyplinę i kary za niepożądane zachowania.

Osoba dotknięta tą patologią była w dzieciństwie pozbawiona poczucia bezpieczeństwa, związanego przede wszystkim z warunkową miłością ze strony rodziców - uzależnianiem okazywania miłości od podporządkowania się. Jako konstrukcja osobowość autorytarna rozwija się, gdy potrzeby emocjonalne dziecka nie są zaspokajane, wychowawcy często stosują kary jako środek wychowawczy, a dziecko odczuwa wrogość wobec rodziców.

Tego typu niekompetentne metody wychowawcze prowadzą do silnych postaw antyspołecznych względem różnych grup mniejszościowych i wysokiego poziomu poczucia zagrożenia z ich strony. Jednostka, przejawiając autorytarną agresję, przemieszcza poczucie krzywdy z rodziców (którzy są na przykład dysponentami jej funduszy), na obiekt mniej niebezpieczny - w tym wypadku grupy mniejszościowe (patrz grupy wymienione w p. "autorytarna agresja" powyżej). Otwarta agresywna reakcja skierowana przeciwko rodzicom wiązałaby się z dalszymi negatywnymi konsekwencjami (np. wstrzymanie wypłat funduszy). Mechanizm przemieszczenia pozwala jednostce eksponować swoje tłumione uczucia bez zwiększania poziomu zagrożenia z ich strony.

Patrz też

• Komponenty paranoi
• Obłęd udzielony
• Ideologiczne socjopatki
• Nasz gabinet i jego okolice
• Badanie psychiatryczne
• Schizofremia
• Krótki kurs leczenia kompleksów dla maluczkich
• Emocjonalno-ruchowa niezborność chłopięco-dziecięca
• Pudło rezonansowe, czyli pełny odlot Dorna
• Podstępny zamach na Syrenkę

Przypisy

↑¹⁾  Eksponat oparty został na artykule "Autorytarne zaburzenie osobowości" w Wikipedii, którego znaczne fragmenty zacytowano

↑²⁾  Theodor W. Adorno, właściwie Theodor Ludwig Wiesengrund (ur. 11 września 1903 we Frankfurcie nad Menem, zm. 6 sierpnia 1969 w Visp w Szwajcarii) – niemiecki filozof, socjolog, teoretyk muzyki i kompozytor. Był jednym z przywódców "szkoły frankfurckiej" i współpracownikiem Institut für Sozialforschung. Współtwórca teorii krytycznej. (za Wiki)