Owczy pęd
Owczy pęd – zjawisko socjologiczne charakterystyczne dla kultury przedwolskiej, opisywane przez antropologów jako zbiorowe zachowania skutkujące brakiem rozwagi i wściekłymi atakami na umiłowany kraj.
Owczy pęd wynika z braku zdolności jednostek do samodzielnego myślenia, połączonego z lekceważeniem postaw pro-państwowych.
Następstwa owczego pędu zawsze są szkodliwe i destrukcyjne, czego najjawniejszym dowodem są reakcyjne postawy wyborców odrzucających moralną rewolucję IV RP, skutkujące oddaniem władzy łże-elitom, liberałom i lumpeninteligencji.
Najwybitniejsze osobowości wytyczające kierunek rozwoju IV RP były zdolne do samodzielnego myślenia i nieulegania tłumom, dzięki czemu od lat narzucały nowe standardy zachowania.
Przykładami przeciwstawiania się owczemu pędowi są:
- odmowa poddania się przez Aleksandra Kwaśniewskiego "temu owczemu, temu straszliwemu pędowi" w zapisywaniu się do "Solidarności" [1]
- hamowanie przez Jarosława Kaczyńskiego obraźliwego dla aktualnego Prezydenta "odruchu Pawłowa i owczego pędu do oklasków dla Wałęsy" [2]
- przedstawianie przez Wielkiego Językoznawcę krystalicznie oczywistych definicji, np. naskórkowego elektoratu, które pozwolą, w przyszłości, uczciwym Wolakom uniknąć tragicznego błędu, jaki miał miejsce 21 października 2007 r.
