Żałoba

Z Muzeum IV RP
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
FacebookTwitterWykop

W tradycji wielu kultur żałoba jest uzewnętrznieniem emocji, bólu, poczucia straty po utracie bliskiej osoby.

W IV RP żałoba, jak zresztą wszystko inne, pełni szczególną, bo polityczną rolę. Prawdziwy patriota, dotknięty osobistą tragedią, winien bowiem bezwględnie użyć stanu żałoby do wyciągnięcia konkretnych korzyści politycznych, oczywiście zgodnych z interesem Wolski. Wtedy śmierć ukochanej osoby nie pójdzie na marne. Dał temu wyraz Antoni Macierewicz na falach Radia Maryja:

Żałoba w perfekcyjnym wykonaniu rodziny

W przypadku śmierci osób z najbliższej rodziny (rodzic, dziecko, rodzeństwo) żałoba trwa, tradycyjnie, jeden rok. W tym czasie osoba doświadczona utratą daje to poznać otoczeniu, poprzez czarny ubiór lub czarne elementy ubioru, brak udziału w hucznych zabawach, wyciszenie.

Właściwy sposób przeżywania żałoby w duchu poczucia patriotycznej misji, pokazała Marta Kaczyńska-Dubieniecka, która dzięki niezwykłemu u tak kruchej istoty hartowi ducha oraz nadludzkiej wręcz wytrzymałości psychicznej, zdołała - w ramach PiSjanistycznej żałoby po tragicznej śmierci dwojga rodziców - dać wsparcie Ruchowi Oporu, poprzez udzielanie w okresie kampanii prezydenckiej licznych wywiadów dla prasy kolorowej.

Wywiady te są bogato ilustrowane, pełne starannie wymodelowanych, rodzinnych zdjęć oraz subtelnych pochwał pod adresem startującego w wyborach stryja. Te chwytające za serce wywiady, z całą pewnością przyczynią się do wzrostu popularności Rodziny Kaczyńskich wśród ludu.

Oto zestawienie tych patriotycznych i niezwykle pożytecznych wywiadów:

"Gala", 7 czerwca 2010, "Teraz jesteśmy mocniejsi"


Marta gala.jpg



"Show", 7 czerwca 2010, "Opowiem o moich rodzicach"


Marta show.jpg



"Viva!", 12 czerwca 2010, "Układam życie od nowa"


Marta viva.jpg



Żałoba w perfekcyjnym wykonaniu przyjaciół

  1. Elżbieta Jakubiak - wypowiedź dla portalu wp.pl (05.07.2010):
  2. Beata Kempa - rozmowa z Moniką Olejnik (pseudonjim operacyjny: "Stokrotka") w audycji "Gość Radia Zet" (07.07.2010):

Przywrócenie właściwych standardów żałoby PiSjanistycznej

W słusznie minionych czasach PRL i III RP, zmanipulowane obchodzenie żałoby oznaczało w sensie ogólnym przede wszystkim tradycyjne odzwierciedlenie tego co się dzieje z kimś, kto stracił bliskiego.

Obchodzona w III RP w zakłamany i prymitywny sposób żałoba, polegała przede wszystkim na ubieraniu się w całości na czarno lub noszeniu choć jednej czarnej rzeczy, w szczególności na przykład żałobnej wstążki bądź opaski z krepy na ramieniu.

Dzięki umiejętnym manipulacjom i zakłamaniu oczywiście oczywistej prawdy historycznej, wrogom narodu udało się utrwalić w społeczeństwie całkowicie obcy wolskiej kulturze obyczaj obchodzenia żałoby, a szczególnie rocznic śmierci, w atmosferze powagi, refleksji, zadumy oraz tradycyjnej modlitwy, jak również odwiedzania miejsca pochówku bliskiej osoby.

Na szczęście w okresie wzniesienia się uczuć patriotycznych, po męczeńskiej śmierci zamorodwanego w wyniku zamachu smoleńskiego Lecha Kaczyńskiego, jedyny prawowity spadkobierca jego szczytnych idei, Nasz Umiłowany Przywódca, Nowy Zbawiciel Wolski, niezłomny i charyzmatyczny, przypadkowo niedointernowany, Cudownie Ocalony Prezes-Premier-prawie Prezydent Jarosław (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmieniony-Kaczyński wraz z kilkudziesięciomilionową ogólnonarodową większością Prawych Wolaków, zdołali przywrócić do wolskiej tradycji jedynie słuszny i prawdziwy sposób obchodzenia żałoby w pierwszą rocznicę śmierci bliskiego.

Na ten odkłamany dzięki niespotykanemu bohaterstwu Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego i Prawych Wolaków sposób czczenia rocznicy śmierci najbliższej osoby, składają się w szczególności następujące podstawowe elementy:

Patrz też

Linki zewnętrzne