Faszyzm

Z Muzeum IV RP
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
FacebookTwitterWykop
Zagadka

Faszyzm – według najbardziej zatwardziałych wrogów narodu podstawa idelogiczna Kaczyzmu. Poniżej absolutnie kłamliwe pomówienia mające udowodnić to całkowicie absurdalne twierdzenie. Wszelkie odniesienia do faszyzmu zostały zaczerpnięte z Wikipedii [1]:



Kaczyzm – doktryna polityczna powstała w okresie III RP w Polsce, sprzeciwiająca się postkomunizmowi, głosząca silne przywództwo oraz solidaryzm społeczny. Kaczyzm podkreśla niechęć zarówno wobec liberalizmu, jak i komunizmu.

Faszyzm – doktryna polityczna powstała w okresie międzywojennym we Włoszech, sprzeciwiająca się demokracji parlamentarnej, głosząca silne przywództwo oraz solidaryzm społeczny. Faszyzm podkreślał niechęć wobec zarówno liberalizmu, jak i komunizmu.

Definicja

Powstało wiele definicji Kaczyzmu. Jedna z nich mówi, że Kaczyzm jest formą dyktatury nacjonalistycznej, która opiera się na kilku zasadach. Najważniejszym dobrem w państwie Kaczystowskim jest wspólnota, to znaczy naród (rozumiany jako ogół obywateli państwa) lub grupa etniczna rozumiana jako tożsama z narodem. Każde działanie dla jej dobra i na jej korzyść jest działaniem moralnie usprawiedliwionym. Jest to przede wszystkim zasada wodzostwa. Charyzmatyczny wódz, który "ma zawsze rację", to osoba, która doskonale umie zdobywać sobie posłuch wśród ludzi. Samo istotowe pojęcie Kaczyzmu, łączy idee zarówno lewicowe (tanie państwo), jak i prawicowe (konserwatyzm, patriotyzm). Poprzez połączenie wyrwanych z całości części różnych doktryn, Kaczyzm stał się nową ideologią, niedającą pomieścić się w tradycyjnych podziałach na prawicę i lewicę.

Kaczyzm, jak większość totalitaryzmów, zrodził się z frustracji i niezadowolenia społecznego, np. szeregi LPR w Wolsce zasilane były przez rosnące rzesze bezrobotnych.

Powstało wiele definicji faszyzmu. Jedna z nich mówi, że faszyzm jest formą dyktatury nacjonalistycznej, która opiera się na kilku zasadach. Najważniejszym dobrem w państwie faszystowskim jest wspólnota, to znaczy naród (rozumiany jako ogół obywateli państwa) lub grupa etniczna rozumiana jako tożsama z narodem. Każde działanie dla jej dobra i na jej korzyść jest działaniem moralnie usprawiedliwionym. Jest to przede wszystkim zasada wodzostwa. Charyzmatyczny wódz, który "ma zawsze rację", to osoba, która doskonale umie zdobywać sobie posłuch wśród ludzi. Samo istotowe pojęcie faszyzmu, łączy idee zarówno lewicowe jak i prawicowe (konserwatyzm, nacjonalizm). Poprzez połączenie wyrwanych z całości części różnych doktryn, faszyzm stał się nową ideologią nie dającą pomieścić się w tradycyjnych podziałach na prawicę i lewicę.

Faszyzm, jak większość totalitaryzmów, zrodził się z frustracji i niezadowolenia społecznego, np. szeregi SA w Niemczech zasilane były przez rosnące rzesze bezrobotnych.

Powstanie i rozwój

Doktryna Kaczystowska została ogłoszona zaraz po proklamacji Wolski przez Lecha Kaczyńskiego, który w roku 1990 założył organizację znaną jako Porozumienie Centrum, przekształconą w roku 2001 w Prawo i Sprawiedliwość.

4 czerwca 1993 roku Jarosław Kaczyński chcąc się wybić w polityce poprowadził pod Belweder - ówczesne mieszkanie urzędującego prezydenta Lecha Wałęsy pochód niosący kukłę tegoż. Kukła została spalona pod oknami domu prezydenta... We wrześniu 2010 roku Lech Kaczyński z uzbrojonymi w pochodnie bojówkarzami podszedł pod Pałac Prezydencki próbując obalić rząd i prezydenta.

Doktryna faszystowska została ogłoszona zaraz po I wojnie światowej przez Benito Mussoliniego, który w roku w 1919 założył organizację znaną jako Związki Kombatanckie, przekształconą w roku 1921 w Narodową Partię Faszystowską.

Podstawowe cechy i założenia Kaczyzmu

Podstawowe cechy i założenia faszyzmu

Oskarżenia o Kaczyzm

Już od początków Kaczyzmu, termin ten był wykorzystywany w propagandzie oraz polityce.

Przymiotnik Kaczystowski był używany przez Wrogów Narodu w celach propagandowych przeciwko idei IV RP.

Pochodną działań propagandy postkomunistycznej jest to, że obecnie określenie kaczyzm, kaczystowski funkcjonują w niektórych kręgach jako uniwersalne określenie każdej ideologii niezgodnej z ideologią autora. O kaczyzm oskarża się wielu polityków prawicowych, konserwatywnych, często bezpodstawnie. Kaczystowskimi nazywane są także różnego rodzaju inicjatywy środowisk narodowo-katolickich od legislacyjnych po społeczne.

Oskarżenia o faszyzm

Już od początków faszyzmu, termin ten był wykorzystywany w propagandzie oraz polityce.

Przymiotnik faszystowski był używane przez ZSRR w celach propagandowych przeciwko państwom Zachodnim.

Pochodną działań propagandy komunistycznej jest to, że obecnie określenie faszyzm, faszystowski funkcjonują w niektórych kręgach jako uniwersalne określenie każdej ideologii niezgodnej z ideologią autora. O faszyzm oskarża się wielu polityków prawicowych, konserwatywnych, często bezpodstawnie. Faszystowskimi nazywane są także różnego rodzaju inicjatywy środowisk narodowo-katolickich od legislacyjnych po społeczne.

Wzór modelu państwowego

"Państwo kaczystowskie, najwyższa i najpotężniejsza forma osobowości, jest siłą, ale siłą duchową" – autor nieznany

Państwo kaczystowskie charakteryzuje się dyktatorskim sprawowaniem władzy, którego podporą jest monopartyjny system parlamentarny. Funkcje ustawodawcze i wykonawcze przejmują wodzowie, którzy łączą różnorakie stanowiska znane z państw demokratycznych: prezydenta, premiera, zwierzchnika sił zbrojnych oraz głównodowodzącego. Bezpośrednio im podlega szeroki aparat policyjno-kontrolny, który miał cały szereg zadań z dziedziny kontrwywiadowczo-inwigilacyjnych. Dodatkowo eliminował faktycznych opozycyjnych jak i domniemanych przeciwników politycznych. Wodzowie dysponują potężnym rządem, który łączy zadania policyjne, kontrwywiadowcze i ogólnonarodową walkę propagandową.

W państwie wszystkie stanowiska, zarówno te najniższego jak i najwyższego szczebla, obsadzane są członkami zaplecza politycznego koalicji, czyli jedynej formacji sprawującej władzę. Jeszcze przed przejęciem władzy w skład elektoratu tych ugrupowań wchodziły w zasadzie wszystkie warstwy społeczne, choć uogólniając można przyjąć iż wywodziły się one przede wszystkim z tzw. klasy średniej (miejskiej i wiejskiej, po drobnomieszczaństwo i małych oraz średnich przedsiębiorców), ale również z niższych klas społecznych, takich jak np. robotnicy. Kaczyzm nigdy nie był popierany przez klasę inteligencką.

Zachowywane są jednak pewne pozory parlamentaryzmu. Posłów obywatele wybierają z jednej listy wyborczej. Jednakże o wszystkim decyduje w praktyce dyktator. Parlament odgrywa rolę propagandowo-edukacyjną dla społeczeństwa. To w nim członkowie partii wyrażają postanowienia wodza, cele polityczne i metody ich uzyskiwania. Sądownictwo stanowi niezależną władzę, jednakże tworzy się specjalne sądy partyjne, obyczajowe oraz dąży do obsadzania stanowisk sędziów oraz prokuratorów przez ludzi związanych ze sprawującą opcją polityczną. Docelowo program państwa kaczystowskiego zakłada całkowite przejęcie sądownictwa przez odpowiednie organy partii.

Wzór modelu państwowego

"Państwo faszystowskie, najwyższa i najpotężniejsza forma osobowości, jest siłą, ale siłą duchową" – Benito Mussolini

Państwo faszystowskie charakteryzuje się dyktatorskim sprawowaniem władzy, którego podporą jest monopartyjny system parlamentarny. Funkcje ustawodawcze i wykonawcze przejmował wódz, który łączył różnorakie stanowiska znane z państw demokratycznych: prezydenta, premiera, zwierzchnika sił zbrojnych oraz głównodowodzącego. Bezpośrednio jemu podlegał szeroki aparat policyjno-kontrolny, który miał cały szereg zadań z dziedziny kontrwywiadowczo-inwigilacyjnych. Dodatkowo eliminował faktycznych opozycyjnych jak i domniemanych przeciwników politycznych. Mussolini dysponował potężnym urzędem "OVRA", który łączył zadania policyjne, kontrwywiadowcze i ogólnonarodową walkę propagandową.

W państwie wszystkie stanowiska, zarówno te najniższego jak i najwyższego szczebla, obsadzane były członkami zaplecza politycznego wodza, czyli jedynej partii sprawującej władzę. Jeszcze przed przejęciem władzy w skład elektoratu tych ugrupowań wchodziły w zasadzie wszystkie warstwy społeczne, choć uogólniając można przyjąć iż wywodziły się one przede wszystkim z tzw. klasy średniej (miejskiej i wiejskiej, po drobnomieszczaństwo i małych oraz średnich przedsiębiorców), ale również z niższych klas społecznych, takich jak np. robotnicy. Faszyzm nigdy nie był popierany przez klasę inteligencką.

Zachowywano jednak pewne pozory parlamentaryzmu. Posłów obywatele wybierali z jednej listy wyborczej. Jednakże o wszystkim decydował w praktyce dyktator. Parlament odgrywał rolę propagandowo-edukacyjną dla społeczeństwa. To w nim członkowie partii wyrażali postanowienia wodza, cele polityczne i metody ich uzyskiwania. Sądownictwo stanowiło niezależną władzę, jednakże tworzono specjalne sądy partyjne, obyczajowe oraz dążono do obsadzania stanowisk sędziów oraz prokuratorów przez ludzi związanych ze sprawującą opcją polityczną. Docelowo program państwa faszystowskiego zakładał całkowite przejęcie sądownictwa przez odpowiednie organy partii.

Wzór modelu gospodarczego

Gospodarka państwa kaczystowskiego jest przykładem silnego modelu etatystycznej gospodarki rynkowej, tzn. że państwo respektuje istnienie własności prywatnej i nie zakazuje funkcjonowania prywatnej przedsiębiorczości, ale prowadzi bardzo silny interwencjonizm gospodarczy. Podsumowując, w państwie kaczystowskim własność jest dwojakiego rodzaju; albo całkowicie państwowa albo całkowicie prywatna, wszystko jedno czy na zasadzie konsorcjum czy pojedynczego właściciela. Majątki "wrogów narodu", działaczy opozycyjnych, docelowo mają być jednak przejmowane przez państwo. Wspieranie przez państwo ważnych społecznie inwestycji oraz finansowanie infrastruktury pochłania większą część finansów z sektorów: a) budżetowego (wysokie podatki, pozwalające sfinansować szereg państwowych inwestycji, b) przemysłu

Model gospodarki państwa kaczystowskiego zakłada przede wszystkim gospodarowanie na rynku wewnętrznym. Kaczyzm odrzuca gospodarcze współdziałanie z innymi, co w konsekwencji oznacza to swoistą alienację gospodarczą państwa totalitarnego.

W kwestii walki z bezrobociem kaczyści wybierają wybitnie etatystyczną metodę walki z nim – szeroko zakrojone działania państwa finansowane z budżetu. Organizowano roboty publiczne (budowa autostrad, portów, lotnisk, ogólnie rzecz biorąc konstrukcja i modernizacja infrastruktury). Zwiększano liczebność armii oraz powoływano masę organizacji, skupiających młodzież szkolną jak i tą tuż po ukończeniu nauki. Należy przy tym pamiętać, iż walka z bezrobociem poprzez model interwencyjny wiązała się z bardzo niskimi wynagrodzeniami dla pracowników, z drugiej jednak strony bezrobocie przestało być problemem palącym, a ludzie nie przymierali głodem. W połączeniu z państwową-darmową służbą zdrowia, oświatą i sprawnym aparatem policyjno-sądowym (nadzwyczaj sprawnym) dawało to poczucie względnej stabilizacji szerokim masom obywateli. Od obywateli wymaga się bezwzględnego posłuszeństwa w dążeniu do wytyczonych przez państwo celów. Całe życie staje się podporządkowane idei Kaczyzmu. W mniemaniu Kaczystów koniec ich epoki powinien równać się końcowi całego narodu.

Wzór modelu gospodarczego

Gospodarka państwa faszystowskiego była przykładem silnego modelu etatystycznej gospodarki rynkowej, tzn. że państwo respektowało istnienie własności prywatnej i nie zakazywało funkcjonowania prywatnej przedsiębiorczości. Podsumowując w państwie faszystowskim własność była dwojakiego rodzaju; albo całkowicie państwowa albo całkowicie prywatna, wszystko jedno czy na zasadzie konsorcjum czy pojedynczego właściciela. Majątki "wrogów narodu", działaczy opozycyjnych, były jednak przejmowane przez państwo. Zarazem polityka ekonomiczna ukierunkowana głównie na duże zakłady produkcyjne skutkowała zupełnym upadkiem małej i średniej przedsiębiorczości – głównej siły napędowej gospodarki rynkowej. Wspieranie przez państwo przemysłu ciężkiego i (...) gospodarki pochłaniała większą część finansów do sektorów: a) budżetowego (wysokie podatki, pozwalające sfinansować szereg państwowych inwestycji, b) przemysłu ciężkiego powiązanego z państwem.

Model gospodarki państwa faszystowskiego zakładał przede wszystkim gospodarowanie na rynku wewnętrznym. Totalitaryzm odrzuca gospodarcze współdziałanie z innymi, (...) w konsekwencji oznaczało to swoistą alienację gospodarczą państwa totalitarnego.

W kwestii walki z bezrobociem faszyści wybierali wybitnie etatystyczną metodę walki z nim – szeroko zakrojone działania państwa finansowane z budżetu. Organizowano roboty publiczne (budowa autostrad, portów, lotnisk, ogólnie rzecz biorąc konstrukcja i modernizacja infrastruktury). Zwiększano liczebność armii oraz powoływano masę organizacji paramilitarnych, skupiających młodzież szkolną jak i tą tuż po ukończeniu nauki. Należy przy tym pamiętać, iż walka z bezrobociem poprzez model interwencyjny wiązała się z bardzo niskimi wynagrodzeniami dla pracowników (niejednokrotnie otrzymywali oni wypłatę w postaci dóbr, jak np. żywność), z drugiej jednak strony bezrobocie przestało być problemem palącym, a ludzie nie przymierali głodem. W połączeniu z państwową-darmową służbą zdrowia, oświatą i sprawnym aparatem policyjno-sądowym (nadzwyczaj sprawnym) dawało to poczucie względnej stabilizacji szerokim masom obywateli. Od obywateli wymaga się bezwzględnego posłuszeństwa w dążeniu do wytyczonych przez państwo celów. Całe życie staje się podporządkowane idei totalitarnej. W mniemaniu faszystów koniec ich epoki powinien równać się końcowi całego narodu.

Porównanie Kaczyzmu z Romanizmem i Lepperyzmem

W Kaczyzmie kwestie dotyczące seksualności są pomijane natomiast w Romanizmie dochodzą niemal do obsesji szczególnie, jeśli chodzi o homoseksualizm. Lepperyzm próbuje się osadzić w tradycji ludowej, co się nie udaje Kaczyzmowi, ani Romanizmowi. Różne także jest podejście do aresztowań na tle politycznym. Lepperyzm nie jest religijny natomiast Kaczyzm i Romanizm szuka oparcia w Kościele. Kaczyści odzyskują urzędy w imieniu naprawy moralnej, natomiast Romaniści pod hasłami prawdziwego patriotyzmu.

Porównanie faszyzmu z nazizmem

W faszyzmie włoskim kwestie dotyczące rasy są pomijane natomiast w nazizmie dochodzą niemal do obsesji szczególnie, jeśli chodzi o antysemityzm. Nazizm także próbował się osadzić w tradycji ludowej, co się nie udawało faszyzmowi. Różne także było podejście do (...) aresztowań na tle politycznym (...). Nazizm był antyreligijny natomiast faszyzm szukał oparcia w Kościele. Faszyści podbijali kraje w imieniu agresywnego imperializmu natomiast naziści pod hasłami obsesyjnego rasizmu.

Sytuacja prawna w Polsce

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej:

Art. 13.

Zakazane jest istnienie partii politycznych i innych organizacji odwołujących się w swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i komunizmu, a także tych, których program lub działalność zakłada lub dopuszcza nienawiść rasową i narodowościową, stosowanie przemocy w celu zdobycia władzy lub wpływu na politykę państwa albo przewiduje utajnienie struktur lub członkostwa.

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, tekst ujednolicony po zmianie z 11 września 2003 r. (Dz. U. Nr 179 z 20 paźdz. 2003r., poz. 1750):

Art. 256.

Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Kaczyzm a nazizm

Hitler jako lewak.jpg

Wnikliwy dziennikarz histeryczno-śledczy tygodnika "DoRzeczy" Piotr Zychowicz zdemaskowal w numerze z dnia 28.08.2017 r. lewackie korzenie nazizmu i samego Adolfa Hitlera:

Adolfa Adolfa Hitlera fascynował ruch bolszewicki, Gestapo było kopią Czeka, a obozy koncentracyjne kopią łagrów, Hitler jak Stalin "lubował się w wielkich defiladach".

Adolf Hitler nienawidził wszystkiego, co prawicowe. Czyli katolicyzmu, arystokracji, ziemiaństwa, monarchii. No i chyba najbardziej dobitnym dowodem, który definiuje go jako lewaka, były szczegóły z osobistego życia. Fuhrer był "żyjącym na kocią łapę perwersem", "przez większość czasu pod wpływem narkotyków", do tego "wegetarianinem i obrońcą praw zwierząt" oraz zwolennikiem aborcji i eutanazji.

Ergo kaczyzm nie jest nazizmem, ponieważ Nasz Umiłowany Przywódca, Naczelnik Państwa Wolskiego, Dobry Pasterz i Nowy Zbawiciel Wolski, Obrońca Europy przed islamem, Wielki Higienista, niezłomny i charyzmatyczny, przypadkowo niedointernowany, Cudownie Ocalony Prezes-Premier-prawie Prezydent Jarosław (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmieniony-Kaczyński nie nosi munduru.

Patrz też

Linki zewnętrzne