Rzeź

Z Muzeum IV RP
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
FacebookTwitterWykop

Rzeź (ang.: Carnage) - jedno z najwybitniejszych arcydzieł światowej kinematografii, reprezentujące demaskatorski nurt PiSjanizmu patriotyczno-spiskowego.

Film wyreżyserowany został w 2011 roku przez Romana Polańskiego i zapewnił temu nieznanemu wcześniej szerzej reżyserowi światową sławę jako najwybitniejszemu - obok Joanny Lichockiej, Ewy Stankiewicz i Jana Pospieszalskiego rzecz jasna - apologety PiSjanizmu i demaskatora kłamstwa smoleńskiego oraz innych haniebnych prowokacji reżimu okupacyjnego.

Fabuła filmu

"Rzeź" stanowi adaptację sztuki "Bóg mordu" francuskiej autorki Yasminy Rezy. Jego akcja rozgrywa się w mieszkaniu w Nowym Jorku, w którym spotykają się dwa małżeństwa reprezentujące amerykańską klasę średnią.

Powodem spotkania jest bójka między dwoma 10-latkami. Mały Ethan, syn Penelopy i Michaela Longstreetów, stracił dwa zęby, za co odpowiada agresywny Zachary, dziecko Alana i Nancy Cowenów.

Niewinne z pozoru spotkanie rodziców przeradza się w lawinę potyczek i wzajemnych złośliwości, a stawką w tym pojedynku staje się dobre imię i status każdego z uczestników. Nic zatem dziwnego, że przeciwnicy dopuszczają się ciosów poniżej pasa, a na jaw wychodzą głęboko skrywane tajemnice.

Przejmujące przesłanie arcydzieła

Pomimo toczącej się w jednym mieszkaniu (błyskotliwa paralela odizolowanego od świata wnętrza prezydenckiego Tupolewa), pozornie nieciekawej akcji, film stanowi niespotykanie wstrząsające i udowodnione ponad wszelką wątpliwość oskarżenie pod adresem Rosji, KGB, WSI oraz - wysługujących im się - samozwańczego "premiera" Donalda Tuska i Wybranego-Przez-Nieporozumienie agenta WSI łże-prezydenta Bronisława-Fałszywego Hrabiego-Bydle-Komorowskiego (ros.: Брониславa Коморовсково, pseudonim operacyjny: "Gajowy"), którzy haniebnie zorganizowali i przeprowadzili zamach smoleński, zakończony zamordowaniem 96 Poległych Męczenników.

Dla zachowania pełnego obiektywizmu i chłodnego profesjonalizmu analizy tego obrazu, poniżej przytoczono kluczowe fragmenty niesłychanie kompetentnej i błyskotliwej zarazem recenzji pióra najwybitniejszego bez wątpienia niezależnego krytyka filmowego w dziejach świata, reportera "Gazety Polskiej Codziennie", Marcina Kuberki, zamieszczonej w dniu 25.01.2012 na portalu wPolityce.pl [1]:

Inne wybitne arcydzieła Romana Polańskiego

Błyskotliwa i bardzo poruszająca, a co najważniejsze - niespotykanie głęboko prawdziwa recenzja bohaterskiego Marcina Kuberki, przełamała pewne tabu i odkłamała celowo kreowany przez wrogów narodu fałszywy wizerunek wielkiego patrioty Romana Polańskiego.

Dotychczas, w efekcie sprytnych manipulacji wszechobecnych agentów KGB i WSI, Polański postrzegany był przez społeczeństwo jedynie jako reżyser specjalizujący się w horrorach, thrillerach i filmach kryminalnych, charakteryzujących się właściwie budowanym suspensem oraz niesłychaną dbałością o szczegóły.

Okazało się jednakowoż, że te pozornie rozrywkowe i miałkie filmy były dla reżysera jedynie kamuflażem przed wszechobecną cenzurą, od ponad 50 lat bezwzględnie sekującą z obrotu społecznego wszelkie treści niewygodne dla liberalnych okupantów i ich rosyjskich mocodawców, bądź też przyjazne Ruchowi Oporu, a w szczególności samemu Naszemu Umiłowanemu Przywódcy, Nowemu Zbawicielowi Wolski, niezłomnemu i charyzmatycznemu, przypadkowo niedointernowanemu, Cudownie Ocalonemu Prezesowi-Premierowi-prawie Prezydentowi Jarosławowi (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionemu-Kaczyńskiemu.

Obnażenie rzeczywistych intencji reżysera na przykładzie arcydzieła "Rzeź", pozwala zatem na odczytanie na nowo jego wcześniejszych dokonań i zapewnienie mu należnego miejsca w panteonie największych intelektualistów PiSjanizmu, a zarazem najwybitniejszych bojowników Ruchu Oporu.

W trosce o obiektywną prawdę historyczną oraz w celu podwyższenia świadomości patriotycznej i poziomu kultury w Narodzie, systematycznie odcinanym od prawdziwie prawdziwej prawdy i metodycznie ogłupianym przez okupantów i wysługujących się im "dziennikarzy", poniżej zaprezentowano prawdziwe, niezakłamane przez sprzedajnych liberalnych "krytyków" analizy niektórych filmów z bogatego dorobku patriotycznego naszego Wielkiego Rodaka.

Morderstwo (pierwsza etiuda filmowa) - 1957

Treść filmu i jego przesłanie
W czasie 90 sekund, w trzech zaledwie ujęciach, etiuda przedstawia wchodzącą do pokoju ciemno ubraną osobę, która zabija nożem śpiącego mężczyznę.

Dla każdego świadomego i wyrobionego politycznie widza oczywiście oczywiste jest, że przejmujący ten obraz jest wysublimowaną artystycznie wizją dokonanego ponad pół wieku później przez Rosjan, Tuska i Wybranego-Przez-Nieporozumienie agenta WSI łże-prezydenta Bronisława-Fałszywego Hrabiego-Bydle-Komorowskiego (ros.: Брониславa Коморовсково, pseudonim operacyjny: "Gajowy"), haniebnego zamachu i mordu smoleńskiego na niczego niespodziewających się, zaskoczonych i niemających żadnych szans na obronę - jak filmowa postać śpiącego mężczyzny - 96 Poległych Męczennikach.

Ogromne znaczenie odgrywają w filmie ciemne i niewyraźne ujęcia, które doskonale symbolizują zbrodniczą mgłę, która swymi brudnymi mackami oblepiła prezydencki samolot pod Smoleńskiem.

Dwaj ludzie z szafą (studencka etiuda filmowa) - 1958

Treść filmu i jego przesłanie
Film opowiada o dwóch mężczyznach (oczywiście oczywista metafora braci Kaczyńskich Zjawiska biologicznego), wychodzących z morza z ogromną dwudrzwiową szafą z lustrem, stanowiącym genialną metaforę wzbudzającej ogromną nienawiść wrogów narodu lustracji.

Wędrowcy z szafą przemierzają nieprzyjazny im kroj, pełen nasłanych przez Rosję, Niemcy i liberalnych okupantów wrogich im ludzi, zmanipulowanych w wyniku zbrodniczej polityki Donalda Tuska i Wybranego-Przez-Nieporozumienie agenta WSI łże-prezydenta Bronisława-Fałszywego Hrabiego-Bydle-Komorowskiego (ros.: Брониславa Коморовсково, pseudonim operacyjny: "Gajowy").

W końcowych scenach film bracia Kaczyńscy Zjawisko biologiczne, nie mogąc uzyskać akceptacji wśród ludzi, a w szczególności nie będąc w stanie wykorzystać swojego lustra, wracają wraz z szafą do głębin morskich.

Choć końcowa sekwencja ma pozornie wydźwięk pesymistyczny, jednak każdy wyrobiony politycznie patriotyczny widz wychodzi z kina z głębokim przeświadczeniem, że lustracyjne lustro wcześniej czy później znajdzie się ponownie na powierzchni, wyniesione z głębin przez samego Naszego Umiłowanego Przywódcę, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego.

Charakterystyczną cechą filmurównież dosłowne aluzje do zamachu i mordu smoleńskiego, który możliwy był jedynie w doskonale oddanej przez reżysera atmosferze nienawiści rozsiewanej systematycznie przez zorganizowany przemysł pogardy. Zaprezentowane w filmie przejawy wrogości do ludzi z szafą są prawie dokładnymi cytatami z jednego z najwybitniejszych dzieł wolskiej kinematografii dokumentalnej, obrazu "Solidarni 2010", przedstawiającego walkę Prawych Wolaków z cynicznymi liberałami o honor i godność Ojczyzny w obliczu haniebnego zamachu ze strony Rosji.

Nóż w wodzie (pierwszy film pełnometrażowy) - 1961

Treść filmu i jego przesłanie
Nominowany w 1963 r. do Oscara obraz opowiada o dziennikarzu sportowym Andrzeju, który wraz z żoną Krystyną oraz przygodnie napotkanym autostopowiczem wyrusza na krótki rejs jachtem.

Światopogląd dziennikarza i autostopowicza bardzo się różnią, a mężczyzn dzieli niemal wszystko: status materialny, wiek, doświadczenie, stosunek do życia, ale zarazem łączy jedno – chęć pokazania własnej wyższości nad drugim przed atrakcyjną, młodą kobietą.

Podczas rejsu dochodzi do kłótni, w czasie której uderzony przez Andrzeja chłopak wpada do wody. Zdenerwowany Andrzej szuka ciała, a kiedy go nie odnajduje, płynie do brzegu, by zawiadomić milicję. Pod jego nieobecność młody człowiek, który ukrywał się do tej pory pod łodzią, dostaje się na pokład i między nim, a Krystyną dochodzi do zbliżenia.

Pomimo pozornie zupełnie odbiegającej od polityki fabuły filmu, w rzeczywistości obraz ten jest jednym z najwybitniejszych arcydzieł filmowego symbolizmu politycznego, niosących niespotykanie poważne treści, odnoszące się do obecnej sytuacji w Wolsce.

Do najistotniejszych komponentów zastosowanej symboliki bez wątpienia zaliczyć trzeba następujące elementy:

Matnia (fr.: Cul-de-sac) - 1966

Treść filmu i jego przesłanie
Dwaj ranni gangsterzy w podeszłym wieku, Dickie i Albie (oczywiście oczywiste portrety samozwańczego "premiera" Donalda Tuska i Wybranego-Przez-Nieporozumienie agenta WSI łże-prezydenta Bronisława-Fałszywego Hrabiego-Bydle-Komorowskiego (ros.: Брониславa Коморовсково, pseudonim operacyjny: "Gajowy")), uciekający przed policją po nieudanym rabunku, znajdują schronienie w zamku znajdującym się na wysepce Lindisfarne (błyskotliwa metafora Wolski). Gospodarze zamku, George oraz jego młoda atrakcyjna żona Teresa, początkowo poddają się rozkazom Dickie'go, który czeka na posiłki od swojego szefa, tajemniczego Katelbacha (oficer prowadzący Tuska i Komorowskiego z ramienia KGB).

Po pewnym czasie jednak gospodarze wysepki (społeczeństwo Wolski), pokonują bezwład, zaczynają podnosić głowy, stawiać opór i podejmują walkę z gangsterami (Tuskiem i Komorowskim). Walka ta musi zakończyć się zwycięstwem prawa i sprawiedliwości, a więc odzyskaniem przez Wolskę niepodległości pod światłym przywództwem Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego.

Nieustraszeni pogromcy wampirów (ang.: The Fearless Vampire Killers) - 1967

Treść filmu i jego przesłanie
Film jest groteskową opowieścią o parze śmiałków polujących na wampiry w śniegach Transylwanii.

Ekscentryczny profesor Abronsius (filmowe odwzorowanie Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego), to niestrudzony i nieustraszony badacz i znawca wampirów, a jego młody asystent Alfred (Adam Hofman), pomaga mu w poszukiwaniach.

Wybitny ten obraz stanowi oczywiście oczywistą metaforę uporczywej walki Ruchu Oporu z łaknącymi krwi Wolaków i dobierającymi się do ich gardeł okupantami, którzy wysysając z Narodu Wolskiego to, co dla niego najcenniejsze, usiłują doprowadzić do jego biologicznego unicestwienia i wymazania Wolski z mapy świata.

Dziecko Rosemary (ang.: Rosemary's Baby) - 1968

Treść filmu i jego przesłanie

Rosemary Woodhouse wraz z mężem Guyem, aktorem wprowadza się do słynnej kamienicy Bramford na Manhattanie. Z pozoru dobrotliwi, choć nazbyt opiekuńczy sąsiedzi - Minnie oraz Roman Castevet - bardzo interesują się młodą kobietą i w końcu zdobywają jej przyjaźń.

Pewnego dnia pani Castevet podaje Rosemary przyrządzony przez siebie koktajl, po wypiciu którego kobieta ma wizję, że została zgwałcona przez nieludzką istotę. Niebawem okazuje się, że spodziewa się ona dziecka.

Film stanowi dramatyczne ostrzeżenie przed panoszącymi się w Wolsce za sprawą przestępczego rządu okupacyjnego szatanami, których całe szwadrony podstępnie przedostają się do zdrowej tkanki Narodu w szczególności poprzez fałszywych przyjaciół i tak zwanych "ludzi życzliwych".

Obraz stanowi wielki i dramatyczny apel o wsparcie Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego, w jego uporczywej walce z szatanami. Reżyser nie waha się przy tym wskazać bezpośrednio jednego z głównych szatanów: nowonarodzone "dziecko" Rosemary, pokazane w końcowej sekwencji filmu jedynie na ułamki sekund, w kadrach nieomal podprogowych, ma dobrze znane każdemu Prawemu Polakowi charakterystyczne wilcze zęby i oszczy, na których istnienie niezliczonych świadków może w każdej chwili przedstawić Nasz Umiłowany Przywódca, Nowy Zbawiciel Wolski, niezłomny i charyzmatyczny, przypadkowo niedointernowany, Cudownie Ocalony Prezes-Premier-prawie Prezydent Jarosław (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmieniony-Kaczyński.

Chinatown (ang.: Chinatown) - 1974

Treść filmu i jego przesłanie
Prywatny detektyw Jake Gittes zostaje wynajęty przez kobietę podającą się za panią Mulwray, by śledził jej męża. Gdy kompromitujące fotografie zrobione przez Gittes'a, wyjawiające rzekomy romans Mulwraya wyciekają do prasy, pojawia się prawdziwa pani Mulwray, grożąc mu procesem o zniesławienie. Wściekły Gittes postanawia dowiedzieć się kto go zmanipulował i "wystawił", stopniowo odkrywając ciemne interesy wokół zaopatrzenia w wodę, urzędniczą korupcję oraz morderstwo. Śledztwo Gittesa komplikują złożone relacje uczuciowe, a im więcej się dowiaduje, tym bardziej mroczna i tajemnicza staje się sprawa, w którą został wplątany.

Bezwzględny mafioso (Donald Tusk) oraz skomplikowana intryga utkana ze zdrady (o świcie), morderstw (mord smoleński, zabójstwo Andrzeja Leppera), korupcji (afera hazardowa), skandali i śmiertelnie niebezpiecznych układów (odkryty przez Naszego Umiłowanego Przywódcę, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego śmiertelnie groźny dla Wolski Układ), podane w formie mrocznej i stylowej opowieści o latach 30-tych, to po mistrzowsku skonstruowana wielka alegoria aktualnej sytuacji w Wolsce, do której doprowadziły nadzorowane i sterowane przez KGB i WSI rządy przestępczej szajki liberałów.

Przejmujący ten obraz stanowi jednocześnie hołd Romana Polańskiego dla niezwykłych dokonań nieustraszonego Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego, w którego postać po mistrzowsku wcielił się Jack Nicholson. Szczególne wrażenie na widzach robią sceny przedstawiające pokiereszowaną twarz Gittesa z ogromnym plastrem, symbolizujące brutalne represje, którym Ojciec Narodu poddawany jest od z górą 20 lat.

Niezwykłą aktualność dzieła podkreślają jeszcze dodatkowo liczne kryształowo przejrzyste nawiązania do zamachu smoleńskiego, szczególnie w postaci strzelanin gangsterów, symbolizujących i zarazem przypominających dobijanie rannych pasażerów tragicznego lotu Tu-154.

Lokator (fr.: Le locataire) - 1976

Treść filmu i jego przesłanie
Zagraniczny imigrant Trelkovsky wynajmuje we Francji mieszkanie, w którym parę dni wcześniej popełniono samobójstwo. Z czasem Trelkovsky zaczyna podejrzewać swoich sąsiadów o zmowę, uważając, że chcą go zmienić w poprzednią lokatorkę, by także popełnił samobójstwo.

Arcydzieło to jest błyskotliwą alegorią obecnej sytuacji Wolski, która w efekcie haniebnej zmowy i stałych napaści ze strony jej sąsiadów - Rosji i Niemiec - stała się kondominium rosyjsko-niemieckim, a docelowo ma zostać poddana ponownym rozbiorom, co stanowić będzie jej oczywiście oczywiste samobójstwo.

Piraci (ang.: Pirates) – 1986

Treść filmu i jego przesłanie
Film opowiada o przygodach angielskiego pirata, prymitywnego, chciwego i bezwzględnego Thomasa Bartholomewa Robertsa o przydomku "Red" (doskonały portret Donalda Tuska) i jego pomagiera, niezbyt rozgarniętego majtka Żaby (natchniona wizja artystyczna Wybranego-Przez-Nieporozumienie agenta WSI łże-prezydenta Bronisława-Fałszywego Hrabiego-Bydle-Komorowskiego (ros.: Брониславa Коморовсково, pseudonim operacyjny: "Gajowy")).

W pierwszych sekwencjach oglądamy obu korsarzy na dryfującej tratwie na środku oceanu. Gdy na horyzoncie pojawia się hiszpański żaglowiec "Neptun", zwracają na siebie jego uwagę i dostają się na pokład.

Na pokładzie dowiadują się o przewożonym na galeonie złotym tronie Inków, organizują bunt i kapitan Red przejmuje dowództwo. Galeon przybija do wyspy, gdzie Red próbuje sprzedać zakładników - piękną Dolores (symbolizującą zniewoloną przez liberałów Wolskę) i hiszpańskich oficerów z galeonu (bohaterscy bojownicy Ruchu Oporu).

Odbywa się uczta, podczas której część oficerów ginie, lecz ich przywódca, Don Alfonso (wspaniale sportretowany Nasz Umiłowany Przywódca, Nowy Zbawiciel Wolski, niezłomny i charyzmatyczny, przypadkowo niedointernowany, Cudownie Ocalony Prezes-Premier-prawie Prezydent Jarosław (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmieniony-Kaczyński), zachowuje zimną krew i dzięki jego fortelowi, oficerowie ukryci w beczkach zostają dostarczeni na galeon i bez trudu zwyciężają pijanych piratów.

Tymczasem Red zjawia się u gubernatora Moracaibo i proponuje mu wymianę: odda mu piękną Dolores (która jest bratanicą gubernatora), za złoty tron Inków. O świcie Red z Żabą podpływają pod galeon, wręczają pismo gubernatora i dostają złoty tron. Szamocząc się z nim przy łańcuchu, broniącym wyjścia w morze, piraci nie zauważają, że ich łódka odpływa i zostają schwytani i uwięzieni.

Po uwolnieniu atakują korwetę, której kapitanem jest Don Alfonso. Rozgrywa się walka i w końcowej sekwencji filmu znów widać małą tratwę zagubioną w bezmiarze wód, z dwoma piratami oraz szczerozłotym tronem. W pobliżu krąży rekin.

Realizując swoje arcydzieło, Roman Polański zadbał o najdrobniejsze nawet szczegóły, subtelnie, a jednocześnie porażająco podkreślające symbolikę filmu i jego odniesienia do aktualnej sytuacji w Wolsce:

Dziewiąte wrota (ang.: The Ninth Gate) - 1999

Treść filmu i jego przesłanie
Dean Corso jest nowojorskim bibliofilem, który specjalizuje się w odnajdywaniu bezcennych pierwodruków i niedostępnych wydań dla kolekcjonerów gotowych zapłacić za nie każdą cenę. Corso łączy rozległą wiedzę z bezpośrednimi manierami i wprawnym okiem, a przy tym jest cyniczny i amoralny - aby osiągnąć zamierzony cel, nie cofnie się prawie przed niczym.

Na zlecenie niejakiego Balkana, Corso poszukuje satanicznej księgi "Dziewięć wrót Królestwa Cieni". Autor opublikowanej w 1666 r. księgi, wenecjanin Aristide Torchia, zaadaptował ją z legendarnego dzieła napisanego przez samego Szatana, za co został spalony na stosie.

Film jest kolejną przestrogą Polańskiego przed dążącym do zniszczenia Wolski Szatanem, stanowiącą jednocześnie wielki hołd dla przywódcy walki Narodu Wolskiego z Szatanem - Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego.

Szczególnie porażającą wymowę mają ostatnie sekwencje arcydzieła, w których - pokazując płonący zamek - reżyser bezpośrednio i mistrzowsko nawiązuje do zamachu i mordu smoleńskiego, a w poruszającej finałowej scenie zbliżenia Corso z pomagającą mu tajemniczą dziewczyną, każdy prawdziwy patriota i Prawy Wolak z łatwością rozpozna Naszego Umiłowanego Przywódcę, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego, dającego świadectwo swego ostatecznego zwycięstwa nad Szatanem.

Pianista (ang.: The Pianist) - 2002

Treść filmu i jego przesłanie
Film opisuje historię Władysława Szpilmana, znakomitego pianisty i kompozytora. Rozpoczyna się we wrześniu 1939 roku, gdy w Polskim Radiu 28-letni Szpilman gra pod bombami nokturn cis-moll Chopina.

Po wkroczeniu do Warszawy Niemcy wprowadzają restrykcje wobec ludności żydowskiej, a Szpilman z rodziną - rodzicami, dwiema siostrami i bratem, przeżywają pasmo upokorzeń. Pozbawieni środków do życia, wyprzedają obrazy, srebro, meble, a w końcu i największy skarb artysty: fortepian.

Choć z powodu funkcjonowania wszechobecnej i bezwzględnej cenzury liberałów, arcydzieło dla niepoznaki formalnie poświęcone jest postaci Władysława Szpilmana, to faktycznie jego treść opisuje niespotykanie brutalne prześladowania i represje, jakim od kilkudziesięciu lat poddawany jest na zlecenie okupantów wykonujących rozkazy KGB i WSI Nasz Umiłowany Przywódca, Nowy Zbawiciel Wolski, niezłomny i charyzmatyczny, przypadkowo niedointernowany, Cudownie Ocalony Prezes-Premier-prawie Prezydent Jarosław (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmieniony-Kaczyński.

Akcja filmu nie bez powodu osadzona została w okupowanej Warszawie, gdyż prześladowcy Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego, reprezentujący w istocie IV Rzeszę, stosują przeciwko niemu takie same metody, jak hitlerowcy podczas okupacji, łącznie z goebbelsowską propagandą i próbami utworzenia w Wolsce obozów koncentracyjnych.

Czysto faszystowskie prześladowania wobec Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego, wynikają z wielopokoleniowych doświadczeń rządzących wolską liberałów, czego jaskrawym przykładem może być sam Donald Tusk, szczycący się osławionym dziadkiem w Wehrmachcie oraz ojcem w SS.

Oprócz przejmującej martyrologii Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego, w filmie zawarto również klarowne nawiązania do zamachu i mordu smoleńskiego, szczególnie porażające w scenach wybuchów i towarzyszącego im zadymienia, automatycznie przywołujących na myśl smoleńską mgłę i kadry z legendarnego arcydzieła o tym tytule.

Warto też wiedzieć, że w roli tytułowej Polański początkowo planował obsadzenie samego Naszego Umiłowanego Przywódcy, Nowego Zbawiciela Wolski, niezłomnego i charyzmatycznego, przypadkowo niedointernowanego, Cudownie Ocalonego Prezesa-Premiera-prawie Prezydenta Jarosława (węg.: Jarosláth) Chwilowo-Odmienionego-Kaczyńskiego, jednak po wstępnej próbnej sesji zdjęciowej, znany ze swej nadludzkiej skromności i dążenia do umniejszania swojej roli i znaczenia Ojciec Narodu zrezygnował z zagrania w filmie.

Patrz też